♫♥✿* ျကိဳးမဲ႔စြန္ ♫♥✿*

ကြ်န္မဘဝက မိသားစုဆိုတဲ႔အသိုက္ပ်က္ထဲမွာ ရွင္သန္ၾကီးထြားလာခဲ႔ရတဲ႔ အေတာင္က်ိဳး ငွက္တစ္ေကာင္ပါ  အသိုက္ပ်က္ထဲမွာ ေသာကမ်ိဳးစုံကို ခံခဲ႔ရတဲ႔ငွက္ငယ္ေလးတစ္ေကာင္ ဟာ သူတစ္ပါးလို အေတာင္စုံတာနဲ႔ အေဝးကို ပ်ံနိုင္မယ္႔ သတၲိေတြ ခြန္အားေတြ သူ႔မွာရွိမေနခဲ႔ဘူး
ဒါဟာ ကြ်န္မအတိတ္က ေပးတဲ႔ ဘဝရဲ႔ ဝဋ္ေၾကြး လို႔ခံယူထားတယ္
ကြ်န္မ ရင္ခုန္တတ္စဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ သူမ်ားေတြလို အခ်စ္ဆိုတဲ႔အရသာကို ခံ စားၾကည႔္ခ်င္တဲ႔ လက္တည႔္စမ္းခ်င္တဲ႔စိတ္ထက္
အခ်စ္ကို လူငယ္ေတြ ဘာ႔ေၾကာင္႔ ခံစားၾကတာလဲ ရည္းစား ဘာ႔ေၾကာင္႔ထားၾကတာလဲ ဒီလူတစ္ေယာက္ကို ငါ ဘာ႔ေၾကာင္႔ ခ်စ္တာလဲ တစ္သက္လုံးငါခ်စ္နိုင္မလား ဆိုတာအရင္ေတြးတယ္  ရည္းစားထားလို႔ကိုယ္႔အတြက္ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးဘယ္လိုျဖစ္လာနိုင္မလဲဆိုတာ အရင္ေတြးတယ္
ပထမ ရင္ဆိုင္ရမွာက အိမ္က လူေတြရဲ႔ မသကၤာမ်က္ဝန္း ဆူပူမွဳ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန္႔သက္မွဳ
ကြ်န္မကို အထင္ေသးတဲ႔မ်က္လုံးနဲ႔ ၾကည႔္တာ လုံးဝခံခ်င္တဲ႔သူမဟုတ္သလုုိ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာလဲမၾကိဳက္ဘူး

ကြ်န္မကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ အခ်ဳပ္အခ်ယ္ကင္းကင္းနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရပ္တည္ေနရတာသိပ္ၾကိဳက္ခဲ႔တယ္ ကြ်န္မကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ယုံၾကည္မွဳနဲ႔ ရွင္သန္ရတာ သေဘာက်တယ္
ကြ်န္မဘဝကို လူေတြစိတ္မဝင္းစားတဲ႔ အေလးမထားတဲ႔ သက္မဲ႔စြန္လို ပဲ ေနခ်င္တယ္ ဘဝကို အသိဆိုတဲ႔ၾကိဳးနဲ႔ခ်ည္ျပီး စြန္ေတြလို လူေတြနဲ႔ကင္းကင္း ေကာင္းကင္မွာလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနရတာသေဘာက်တယ္  အဲ႔ဒါေၾကာင္႔
ကြ်န္မရဲ႔ လြတ္လပ္ခြင္႔ကို ဆုံးရွဳံးေစမယ္႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝက ရည္းစားစာေတြကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး ရယ္စရာဟာသလုပ္ပစ္ခဲ႔တယ္ သိပ္မၾကာပါဘူး ကြ်န္မကို ခ်စ္ပါတယ္ မင္းဟာကိုယ္႔အတြက္ ေရႊသခင္မေလးပါဆိုတဲ႔သူေတြ  တစ္ျခားတစ္ေတာက္ကိုလိုက္လို႔ရေတာ႔ ပါသြားၾကေရာ
အဲ႔ဒီကတည္းက
ဆယ္ေက်ာ္သက္အခ်စ္ဆိုတာ စိတ္မခ်ရတဲ႔အခ်စ္ တန္ဖိုးမထားသင္႔တဲ႔အခ်စ္ လို႔ ထင္လိုက္ပါတယ္
ေနာက္တစ္ေယာက္ကို အစားထိုးနိုင္တယ္ဆိုကတည္းက အခ်စ္ဆိုတာ လူငယ္ေတြအတြက္ ရူးသြပ္စြဲလမ္းသင္႔တဲ႔အရာမဟုတ္ဘူးလို႔ သိလာခဲ႔တယ္
ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝမွာ အခ်စ္ထက္ ဘဝရည္မွန္းခ်က္ က ပိုအေရးၾကီးတယ္ ပိုတန္ဖိုးရွိတယ္လို႔ လက္ခံျပီးအခ်စ္ကို ဥေပကၡာျပဳခဲ႔တယ္

က်ြန္မ ဆယ္တန္းေအာင္လို႔ နွစ္ဆယ္ေက်ာ္အရြယ္မွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ စေတြ႔ခဲ႔တယ္ ေယာက်ား္ေတြကို အထင္မၾကီးတဲ႔ကြ်န္မ အခ်စ္ဆိုတာ အယုံအၾကည္မရွိတဲ႔ ကြ်န္မ သူ႔အျပဳံးေအာက္မွာ ရုန္းထြက္မရခဲ႔သလို သူ႔စကားသံေအာက္မွာ အလိုလို ၾကည္နူးတတ္လာတယ္ သူ႔နဲ႔ဆုံရင္ အေဖ႔အေပၚ ဆိုးသလို အနိုင္က်င္႔ ဗိုလ္က်ဆိုးတတ္လာတယ္ ကြ်န္မေျပာသမ်ွစိတ္ရွည္သည္းခံတတ္တယ္ ကြ်န္မအေပၚ လူၾကီးတစ္ေယာက္လို စိတ္ရွည္ ရွည္နဲ႔  ရွင္းျပတတ္တယ္
ဝမ္းနည္းအားငယ္တဲ႔အခ်ိန္ သူ႔အနားမွာေနရရင္ အလိုလို ျပီးျပည႔္စုံသြားတယ္
အဲ႔ဒီခံစားခ်က္ေတြကို ကြ်န္မ ရိုးရိုးေလးပဲ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္တယ္ မျမင္နိုင္တဲ႔**သံေယာဇဥ္***
သူ႔မွာ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ႔ခ်စ္သူ ရွိေနခဲ႔တယ္ 
သူခ်စ္တဲ႔သူနဲ႔ ဘဝခရီးေလွ်ာက္လွမ္းသြားရင္ေတာင္ အဲ႔ဒီလမ္းမွာသူ႔ကို မပင္ပန္းေစခ်င္ဘူး သူေပ်ာ္ေနတာပဲျမင္ခ်င္ခဲ႔တယ္ သူ႔ခ်စ္သူက သူ႔ကိုအရာရာ
ျဖည႔္ဆည္းေပးနိုင္တဲ႔ သူတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ေစခ်င္ခဲ႔တယ္
သူေပ်ာ္ေနရင္ ကြ်န္မလဲစိတ္ခ်မ္းသာတယ္
သူ႔ေျခသူ႔လက္ ေတြက်ိဳးသြားခဲ႔ရင္ေတာင္ မ်က္ကန္းတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားရင္ေတာင္
သူ႔ကိုခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ သူေတြ စြန္႔ခြာမသြားေစခ်င္း သူ႔အနားမွာ ထာဝရေဖးမရွိေနေစခ်င္တယ္
က်ြန္မဆုေတာင္းမျပည႔္ခဲ႔ဘူး သူူ႔အသဲခြဲခံရတယ္
အခ်စ္ေၾကာင္႔ နာက်င္ေၾကကြဲေနတဲ႔ သူ႔ခံစားခ်က္ကိုျမင္ေလကြ်န္မ အခ်စ္ဆိုတဲ႔ အရာကို ပိုမုန္းေလပဲ ဘာ႔ေၾကာင္႔အဲ႔ဒီအခ်စ္ ကလူေတြကို နာက်င္မွဳေတြေပးေနရတာလဲ
ခ်စ္ရမွာကိုေၾကာက္လာတဲ႔ကြ်န္မ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကိုဘယ္ေတာ႔မွ အခ်စ္လို႔ ေခါင္းစဥ္ တပ္မွာမဟုတ္ဘူး  အခ်စ္ကိုေၾကာက္လာတယ္  အဲ႔ဒီအခ်စ္ဆိုတဲ႔ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ဘဝကိုနာက်င္မွဳေတြနဲ႔အက်ဥ္းမခ်ထားခ်င္ဘူး
ဘဝမွာအခ်စ္ရွိမွ ျပီးျပည႔္စုံမတဲ႔လား
သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ႔ ၾကိဳေလးတစ္ေခ်ာင္းရယ္ နားလည္မွဳစြန္ေလးတစ္ခုရယ္ရွိရင္ပဲ
ေလာကၾကီးရဲ႔ ေကာင္းကင္ထဲမွာ ဘဝက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္အပူပင္ကင္းကင္းနဲ႔ လြတ္လပ္စြာ ရွင္သန္ေနလို႔ရတယ္ ေလ
သိပ္မၾကာပါဘူး ကြ်န္မနဲ႔ သူ႔ကို ကံတရားက တစ္ေျမဆီ ပို႔ခဲ႔ၾကတယ္
ဘဝသစ္မွာ စိတ္သစ္လူသစ္ နွလုံးသားအသစ္နဲ႔ သူေပ်ာ္ေနမွာပါေလ

ကြ်န္မ သုံးဆယ္ေက်ာ္မွာ မထင္မွတ္ပဲ  ျပန္ဆုံရတယ္
သူနဲ႔ ျပန္ဆုံျဖစ္ဖို႔တစ္ကူးတစ္က ဆုမေတာင္းျဖစ္ဘူး ကံမကုန္ေသးရင္ တစ္ေန႔မွာျပန္ဆုံလိမ္႔မယ္လို႔ ယုံၾကည္ခ်က္တစ္ခုပဲထားခဲ႔တယ္ 
ကြ်န္မယုံၾကည္ထားတဲ႔အတိုင္း ျပန္ဆုံခဲ႔တယ္ ျပန္ဆုံခ်ိန္မွာ
သူ႔ရင္ထဲမွာ အရင္လိုပဲ ဒဏ္ရာေတြအမ်ားၾကီး ဆိုတာသိလိုက္ရေတာ႔ ကြ်န္မ ဝမ္းနည္းလြန္းလို႔ ငိုမိတယ္
အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ အသဲကြဲေနတဲ႔ သူတစ္ေယာက္ကို နွစ္သိမ္႔ဖို႔ အေကာင္းဆုံးက တိတ္တိတ္ေလး ေနေပးလိုက္တာ ေကာင္းမယ္လို႔
ဆုံးျဖတ္ျပီး သူနဲ႔ ေဝးေဝးေနေပးလိုက္တယ္ သူ႔ကဗ်ာေတြကို သူနဲ႔ထပ္တူခံစားျပီး ကြ်န္မ တိတ္တိတ္ေလးငိုေနမိတယ္ ဒါဟာ သူ႔အေပၚထားတဲ႔ ကြ်န္မရဲ႔ေနာက္ဆုံးသံေယာဇဥ္ပါ သူ႔ဆီကေအးစက္မွဳေတြ စိမ္းကားမွဳေတြ တစ္သက္စာရလိုက္တဲ႔အတြက္ ကြ်န္မ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ပို အားကိုးတတ္လာတာ ပိုယုံၾကည္တတ္လာတယ္
သူ႔အတၲ  သူ႔ခံယူခ်က္ေၾကာင္႔ ခ်စ္ျခင္းကင္းတဲ႔ အထီးက်န္ေကာင္းကင္မွာ သူေပ်ာ္ေနသလို
ကြ်န္မလဲ အထီးက်န္ေကာင္းကင္ထဲမွာ ခံစားခ်က္အသိၾကိဳးကိုျဖတ္ျပီး  ၾကိဳးမဲ႔စြန္ငယ္ေလးလို ေလနွင္ရာ လြတ္လပ္စြာ သြားေနခ်င္ျပီ
အထီးက်န္ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ေနခဲ႔တဲ႔သူနွစ္ေယာက္ဘယ္ေတာ႔မွ ျပန္ဆုံျဖစ္မွာလဲ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး
ျပန္ဆုံဖို႔လဲဆုမေတာင္းရဲေတာ႔ဘူး